MINI-BIOGRAFIA

Zé do Rock


Zé do Rock nasceu faz um tempao no Brasil, viveu 14.630 dias, tomou 1357 litros de alcool, tocou 940 horas de flauta transversal e jogou 648 horas de futbol, viajou 200.000 km de carona em 1457 carros, avioes, navios, trens, carrossas i tratoris, visitou 139 paísis i 16 prisoes, si apaxonou 8 vezis, screveu 5 livros, rodou 2 filmis, inventou 1 língua artificial, várias variantes simplificadas do português (brazileis), alemao i di outras linguas, nao studou nada i eli ainda ta vivendo, im jeral entri Munic i Stuttgart (capitau da Mercedes i da Porsche).

Si issu for curtu dimais, mais abachu a mini-biografia longa. Eci testu ta scritu im brazileis, en portunhol sientific e puis en pan-latin, un extrato de todas lingua latina, daí volta pro português normal e comessa tudo de novo. Tudo é apresentado no modo progressivo. 


CURRICULUM VITAE EM PROSA


ANTES DO NASCIMENTO

O pai do meu avô por parte de pai veio como pastor da Lituânia pro Brasil. A mae do meu pai era neta de imigrants alemaes - de Lodz. Essa cidad fica e sempre ficou na Polonia, mas de cualquer maneira a minha avó tinha o sobrenome bem alemao Schmidtke (Ferreirinha). Os avós da minha mae vieram da Russia. Os meus avós eram todos fazenderos, meu pai era contador i a minha mae dona di casa. Meu tataravô foi sfaquiado na Russia, meu avô morreu di cirrosi, um tio levou um tiro dum amigo – ele tava cassando com um amigo i o amigo confundiu eli com um tatu - um outro morreu com seis anos di idad brincando com um revólver, o último levou uma paulada na cabessa depois di uma briga no bar, i a minha mae morreu num assalto. Na Europa os stranjeros sao atacados, no Brasil todo mundo é atacado, nao tem discriminassao nao. Mais mesmo no Brasil uma stória familiar dessa nao é muinto normal.


0 - 5 anos - CRIANSA JOVIM

Nessa fasi eu aprendí a ver, cherar, comer, andar i falar, si bem ki falar eu nunca aprendí direito, i muinto menos screver. 


5 - 10 anos - CRIANSA VELHA

Eu fui na scola. Eu nunca fui u primeru da claci, mais eu sempri tava entri us melhoris 30%, sem grand sforsu. Fora issu eu studei 4 anu di pianu. Claru ki eu ja skecí tudu.

10 - 20 anus - JOVIM JOVIM

Eu continuei a vizitar a scola i acabei u colejau. Alen du mais eu aprontava muintu, era meiu ladraum i safadu i cauzei auguns acident. Eu tomava um litru di caxassa da braba im 10 minutu i saía pur aí andandu normau - o quase normal. Droga eu tambem ja usei, mais eu nunca traguei - assim como o Clinton. Eu tive as vezes na prisao, as vezes de libre e spontanea vontade, porque eu tava viajando e nao tinha dinheiro pro hotel. Nesse medio tempo eu tive varios empregos em scritório, na departamento pessoal, agencia de viagens, compras e eu até vendí enciclopedia de porta em porta. Eu fiz varios cursos: teatro, expressao corporal, dans, alemao, russo, flauta transversal, violoncelo. Com 17 anos eu saí pelo mundo afor, pra ver se o mundo é realmente redondo. Mas no Ecuador mi roubaram tudo, inclusiv o passaport, er o tempo da ditadura militar e eu tive qui voltar ao Brasil. No Amazonas eu fiquei 2 mes na prisao, porké os militar pensaram qui eu era spiao ou terrorist.


20 - 30 anos - JOVEM VÉI

Eu cometí um erro e casei. Depois eu trabalhei un tempo de traductor e depois salí com mi muler mundo adentro - todo de caron (a ded). Co carro, camion, carrossa, bicicleta, tren i até con avion. America do Sul, America do Nort, en Europa la muler si plenou lo saco de viagar, kis studar, ficou en Alemania, e eu foi solo ad Africa. En Africa eu as veses andaba centenas kilometros a pe, por falta de trafic. E en Djibouti tod é muito car: la servesa custa 10 real la latit, e vene de Alemania. La papel ijenica vene de China, i aí tu nota ki até pra faser papel ijenica tene ki ter nou-hau, i lis chineis no ten ese nou-hau. La chocolat é de Brasil i non é tan gostosa como chocolate suís, mas mui melor ki la papel ijenica chineis.

Depois eu recebeu una carta du muler, disendo ki ela tenai si apacionado por un austro, e así eu mi vidou obligad a volar de volt a Munic, mesmo sen tener lo dinero nesesari pra eso. Clar, en Alemania no havai mas lo ki salvar, mas de cualker forma nos ain viveu junto, pacificament, por dos mes - no, non eu y la muler, y si yo y el austro. Até ese ponto yo tenai esersido muy tipo de implegu diferent: lavador de mákina, travayor en linia de montage, camionero, trabayor en companie de mudansa, chefo de montage de torre de TV na selv - en Africa - auxiliar de escritório, motorista de caminhao de cerveja, gigolô, guia turistico, ajudante em cozinha, figurante em filme. 


30 - 40 anos - ADULTO JOVEM

Na Alemanha eu fiz um filme low-budget de 90 minutos. Ele se chamava NO ELEPHANTS, porqué nao havai elefante na film. Ele foi mostrado num cinema, teve relativament um bom público, e as vezes foi mostrado num festival. Ele teve varias críticas positivas, mesmo que ninguem deixou d'advertir sobre a pobre cualidee tecnic. Claro, sem equipamento proficional e sem pessoal cualificado è dificil, nè. 

Eu continuei a minha viagem pel Africa e depois eu fui ad Asia e Australia. Na Australia eu aprendi tudo qui si tem qui aprender pra sobreviver na país: cassar bumerangue e lansar canguru. Cassar bumerangue è facil, principalmente si ele è jogee num canto cualker. Lansar canguru è bem mas dificil, principalmente lansar ele d'um modo ki ele volt.

Tuvalu, una mini-república nas Mares do Sul, tene 30 km de longur e 300 m de largur. Na maré bacha la país tene lo doble do tamano, porké tene lo doble de largur. Ha un restaurant e una ru na país, pra taxist è super facil: la pasager imbarc, la conductor pergunt: pra frent o pra tras?

De volt ad Asia, Europa, America do Nord e na fin America do Sud. Ao tod eu tive 35 implego diferent, visitei 139 país, andei 200.000 km en autostop (de carona), la viage durou 13 an et eu tiv un bocado de problema co ladron, poliss e femas. 

Eu restou un medio an en Brasil, puis eu mi apacionou por un alemana e voltou con ela ad Alemania. Eu screveu lo libro 'fom winde ferfeelt' - en Brasil lo títul è 'Zé do Rock - o erói sem nem um agá'. Lo libro foi lansad en 1995 en el Edition Diá, Berlin, en Brasil en 1998 pel editor LPM. Lo libro conta mi stori, com akí nese text, mas un po plu detailee. En aleman lu è scrived en ultradoitsh (ultra-aleman), sa vole dir, lu comesa normal, cada capítulo ten un cambiu ortografic até arivar na fin a un aleman relativamente fonetic. Yo voleu mostrar ki el aleman è complicad (et inexacto) sen razon, mas como no devou ser un criticu destroitiv, yo voleu mostrar ki osie è posible fare simple. Com ultradoitsh. A versao brasileira ta escrita em brazileis: ja que os portugueses dizem que a gente fala português errado, vamos declarar a independência linguistica de Portugal e escrever/falar brazileis certo. 32 programas de TV, 38 de rádio e 106 artigos de jornal falaram sobre o livro, geralmente todos entusiasmados. Mais tarde a editora Gustav Kiepenheuer Verlag em Leipzig comprou os direitos, e Piper Verlag em Munique tem os direitos do livro de bolso.   


40 - 50 anus - ADULTU VELHU

Meu segundu livru, 'UFO in der küche' (OVNI na cuzinha)(a partir de agora essa palavra nao pode ser mais utilizada nu masculinu), foi publicadu em 1998 pela Kiepenheuer Verlag Leipzig. É uma ficsao sientifica autobiografica, quaze tudu se passa nu anu 2019 (um anu super duru pra mim), e é a história de um sequestru pur discu voador e du sequestru du famozu criticu literariu (na Alemanha) Marshel Rauch-Rampenliczki. Ele ta escritu em wunschdeutsch, literaumente 'alemaum dezejadu', o seja, alemaum favoritu: nus meu xou literariu eu pedi pra 20 000 espectador ke votasse sobre todu tipu de cambiu ortograficu, e a partir desses dadu eu criei uma ortografia realmente democratica. I é assin ki eu escrevu, normaumente, quandu eu escrevu im alemaum. U livru di boussu surjiu im junhu di 2000 na Piper Verlag.

Meu terseru livru foi publicadu im 2002 pela Kunstmann Verlag, u títulu é DEUTSCH GUTT SONST GELD ZURUCK (Der gnadenschuss für sprachunbegabte) - Alemaum bom, si naum dinheru di vouta (U tiru di mizericórdia pra jent sem talentu linguisticu). U livru é uma colessaum di stória verdadera i fictícia, é comu um livru scolar na forma, i ta scritu im Siegfriedisch i kaudadeutsh. Siegfriedisch é um alemaum purament germanicu, pur ezemplu palavra comu Tisch (du latin 'discus', significandu 'meza') ou Zwiebel (du latin cipolla, significandu sebola) saum deportada imediatament i substituída pur palavra comu ‚Essbrett’ (tábua di comer) i ‚Heulgemüse’ (legumi di xorar). A outra língua é kaudadeutsh, que é exatamente o contrario, um alemao multicultural e internacionalizado, com um máximo de palavra internacional. 


50 - 70 anos - VELHO JOVEM

Em 2009 o meu filme 'Schroeder liegt in Brasilien/Brasilien fica na Alemanha' chegou nos cinemas da Alemanha. O filme se chama assim porque a cidade de Schroeder fica realmente no Brasil - em Santa Catarina - y ele mostra que os alemaes sao pobres mas felizes, enquanto os brasileiros tem muito dinheiro mas só reclamam. 

No mesmo ano o meu quarto livro foi publicado, pela editora A1 em Münique. O livro tem o título 'Jede sekunde stirbt ein nichtraucher - a lexikon üba vorurteile un andre teile' - A cada segundo morre um nao fumante. O livro é uma viagem através dus lingua, dus paiz y dus preconseito. Nese mesmo ano yo resebou meu quinto premio, o Ernst-Hoferichter-Preis. No ano de 2010 yo ganhou o premio Schwabinger Kunstpreis.

Yo tenho un proyet a longo praso, que é de visitar todos paiz que yo ainda nao visitou, y para isso yo tive a poco tempo na Africa Osidental y Sentral. Un continente bonit e interesal, mas o assalt, la deportassao y la malária nao fasou ben para minha salud. Na Asia yo tive, entre otros paiz, na Coreia du Norte. Para a Coreia du Nort, Brasil é lo segundo mayor parseiro comercial. Un paiz bonit, onde dos grandes problemas da humanidad ja foi resolved: elis nao tem congestionament y nao tem problema de obesidade - so lo chefo de stado é gord, mas elo nao tem problema con isu.

En 2013 yo participou du mayor concurso literario de lingua aleman, lo Bachmann-Preis em Klagenfurt, na Austria. Yo nao ganou nad, porké la mayorie dus juradu considerou ki lo ki yo fas é bona comedie mas nao é literatura. Vários jornal considerou eso una pen.

E yo atravesou Brasil de caron (a ded), intrevistando las dirigi ki mi levou y gent interesal ki crusou mi camin, y así yo screvou un caleidoscopio de biografia brasilian: 'Per anhalter durch die brasilianische galaxis' - Moxili du spassu brasilian. Algen disou ki lo libro é fantastic, mas yo no mi recorda mais ken foi. 

E ya ki mi companera Christiane Lange pegou un bon impleg en Sturgad - ela é la nova directora da Staatsgalerie, la Galeria Estadual, lo mayor museu du stad - eu mudei com ela. Sturgad é um pouco mais quente que Munique, mas um brazileiro só pode definir isso como menos frio. Dos 193 paiz do mundo, só 16 sao mais frio, e só 16 tem menos sol. Mas em compensassao aquí tem o calor humano... 

E como continua com as idades?


70 - 80 anos – VÉI VÉI

80 - 90 ano - ANSIAO JOVEM

90 - 100 ano - ANSIAO VÉI

Mais que 100 ano – da maneira como yo viv, yo nao chego la nem memo que a vaca tossa.


Zé do Rock